بعدازین دست من ودامن آن سرو بلند  

                که ببالای چمان ازبن وبیخم برکند 

حاجت مطرب و می نیست توبرقع بگشا  

                که برقص آوردم آتش رویت چوسپند 

هیچ روئی نشودآینه حجله بخت 

                مگرآن روی که مالند درآن سُمّ سمند  

گفتم:اسرارغمت هرچه بود گو می باش 

               صبرازین بیش ندارم چه کنم تاکی وچند 

غزل ۱۸۱ : 

معنی غزل: 

۱- چمان : بفتح اول نازان وخرامان؛صفت بالا(قامت)-معنی  

بیت: پس ازاین دستم ملازم دامن آن محبوب سرو قامت  

خواهد  بود (دست ازدامن وی بر نخواهم داشت )؛سروی که  

باقامت خرامان ونازان خود ریشه نهال هستی مرابرکند.  

۲- برقع: بضم اول وسکون دوم وفتح سوم روی بند - 

معنی بیت: نیازی به خنیاگروباده نیست توپرده ازچهره  

برگیر تا آتش رخسارتومراسپند آسا بجنبش نشاط آمیزی  

برانگیزد .  

۳- سمند:بفتحاول ودوم وسکون سوم اسبی که رنگش به زردی  

زند.  

معنی بیت: هیچ چهره ای مانند آینه حجله نیکبختی روشن  

ودرخشان نخواهدبود؛جز آن چهره که برای پاک شدن از 

 غبارتیرگی برسم اسب محبوب مالیده شود.  

۴- معنی بیت: رازهای عشق تورا فاش کردم هرچه باداباد  

شکیبایی مرابیش از این نیست کاری نمی توانم کرد تاکی  

وتاچند صبر کنم ؟