الهی نامه

مناجات 

به نام آنکه ملکش بی زوال است  

                 به وصفش نطق صاحب عقل لال است 

مفرّح نامه جانهاست نامش  

                سر فهرست دیوانهاست نامش 

زنامش پرشکر شد کام جانها 

                                        زیادش  پرگهر تیغ زبانها 

اگربی یاداوبویی است رنگی  

                وگر بی نام او نامی است ننگی است 

خداوندی که چندانی که هستی است 

                همه در جنب ذاتش عین پستی است  

چوذاتش برتراست از هرچه دانیم 

                چگونه شرح آن کردن توانیم